fortepian

zgubiłam się pomiędzy palcami
pływającymi po klawiaturze fortepianu
zatraciłam zmysły w dźwiękach poezji
kilka taktów samotnych nut
i ja samotna wśród nich
na zaparowanej szybie napisałam oddechem
poemat dla ciebie
spłynął wraz z promieniem słońca
wraz z pierwszym niewymuszonym uśmiechem
i ciebie też już nie ma
wiatr rozwiał kartki
fortepian przestał grać
odszedłeś
a ja odnalazłam siebie