guchy-krzyk

a gdyby tak słońce oświeciło promieniami
lodowate wspomnienia
roztopiło barierę która dzieli mnie od ciebie
cały ocean mogę przejść drewnianą kładką
zarywa się w samym środku
nie umiem pływać tonę w twojej miłości
ratujesz mnie zrozumieniem
mokre włosy osuszasz bliskością
zobacz pod poduszką chowam swoje marzenia
budzą się natychmiast po zamknięciu oczu
i dlatego lubię spać bo w największy upał
trzęsę się z zimna i tęsknoty
gdzie jesteś? gdzie jest ona?
samotność już nadchodzi
a ty nadal śpisz snem sprawiedliwych
sto mil ode mnie kilka ulic dalej

lekko mi tak przyjemnie
napełniam się słodyczą ciszy
rozkoszą tysiąca słów niewypowiedzianych
już nawet nie potrafię cię obrazić
nie potrafię krzyknąć
bo pod ociężałymi powiekami króluje noc
gdzieś tam przez płot moich lęków
przebiega kot czarny
nie boję się choć miauczy przeraźliwie
a obok nie ma nikogo tylko drzewo grube i stare
przytulam się kora jest szorstka
odpada kawałek podnoszę
a przy korzeniach rośnie mech
zasypiam dreszcze zimno
kołdra z piór mojej samotności
już cieplej lepiej