guchy-krzyk

krople spływają po szybie
jak cząstka mnie gdy uleciałeś wraz z wiosennym wiatrem
i już zupełnie nie wiem co robić
maskuję uśmiechem żal do siebie
o każdą sekundę z tobą bez ciebie
dlaczego? pytam ściany
ale one są głuche na moje cierpienie
i tylko poduszka jak gąbka przyjmuje mój ból
wraz z każdym wspomnieniem

a jednak jesteś
wraz z każdą łzą każdą myślą każdym oddechem
choć bardzo się staram nie potrafię zapomnieć
każdy mój ruch każde zamknięcie oczu
przywołuje cię i wracasz we wspomnieniach
i w bólu siadam na ławce z twarzą w dłoniach
tak bardzo chce mi się teraz płakać
kolejna łza
bezradność rozdrapuje rany
czas potrzebuję czasu

już nie ma cię dla mnie
bukiet myśli o tobie już dawno odrzuciłam
leżą płatki róż podeptane
czasem podniosę płatek pełen wspomnień
mokry gromadził łzy
ale teraz nie czuję już nic poza chłodem
kim jesteś? nie pamiętam już
tylko w tych płatkach ukryta przeszłość
kiedyś znikną tak jak ty
gdy milczeniem krzyczałam gdzieś za oknem
z miłości do ciebie

a kiedy przychodzi noc
puchowa kołdra nie wcale nie śpię
myśli w granatowych sukniach
z perłami na szyjach tańczą na suficie
jedwabna chustka wiruje
ciepły podmuch wiatru
widzę jak zwykle nasz pocałunek
twoje dłonie błądzące we włosach
szukające zrozumienia
a ja rozumiem cię doskonale
i dlatego wciąż ty wciąż nasze usta
szukające siebie przy zapalonych świeczkach
a potem znikasz tak nagle i nie ma już nic
tylko ciemność i dźwięk budzika
ciężko jest przywitać pukające w szybę słońce
kiedy wraz z księżycem nadchodzisz ty

uśmiech
zamknięty szczelnie w papierowej torbie
trwa uparcie na szklanym ekranie
przeterminowany
bezcenny paragon wypadł przez dziurawą kieszeń
skryłam się w twych ramionach